Gertjan Scholte-Albers

Reeds tijdens zijn studie aan de AKI in Enschede besloot Gertjan Scholte-Albers het schilderen in een atelier te verwisselen voor de rijke ervaring van het buiten schilderen. Al tien jaar trekt hij er met zijn fietskarretje op uit, niet om de elementen te trotseren maar juist om deze te gebruiken om zijn beleving van het landschap dat zich voor hem uitstrekt te voeden. "Ik ervaar de wisselende atmosfeer, het directe licht en de enorme ruimte. Ze geven mij een gevoel van vreugde". Hij schildert in de bossen of op het Groningse Hoge land.
Speciaal voor de tentoonstelling in Dwingeloo heeft Scholte-Albers een periode in het Nationaal park Dwingelderveld geschilderd. De vreugde die hij voelt als hij in het landschap bezig is weet hij om te zetten in eigenzinnige kleurenharmonieën. Hij noemt dat zelf: "een drang om de vreugde van mijn oog te kunnen bevredigen". Het opvallende is, dat zijn landschappen er niet altijd uitzien alsof ze naar de werkelijkheid geschilderd zijn. De doeken zijn soms uitgevoerd in kleuren die de traditionele natuurliefhebber niet in zijn palet heeft. De contrasten van licht en donker die in het landschap voorkomen zet hij om in zijn eigen heldere kleuren.
Scholte-Albers werkt met nieuwe kleurenharmonieën en hij probeert intuïtieve kleurenkeuzes te combineren met de experimenten zijn eigen ontwikkelde kleurencirkel. Doordat hij het loofbos nauwlettender bestudeert op waarneembare kleuren en contrasten is de behoefte ontstaan om positief ofwel naar waarneming te schilderen. Hierbij wijzigt Scholte-Albers steeds de achtergrond om te onderzoeken wat er met de kleuren gebeurd. Dankzij zijn experimenten met de kleurencirkel en zijn intuïtieve manier van schilderen is deze schilder in staat van elke gewenste kleur een enorm scala aan tinten en variaties te schilderen. Deze behoefte aan voortdurend onderzoek en experiment speelt dan ook een belangrijke rol in het werk van Gertjan Scholte-Albers.