Het warme geel ontrekt
de zwarte afgrond
aan het zicht
het
hemels blauw zend
diepe warmte
in een verkleumd hart
handen tasten verlangend
naar het gouden licht
helderder dan de felste ster
ik
koester mij in het zonlicht
waar bloemen bloeien
als in een zomers gedicht
laat
de donkere dagen
voor wat ze waren
en laat de zomer binnen!
|