Fotograferen is mijn grote liefde maar ik kan het met gemak ontrouw zijn als dat het onderwerp in mijn ogen ten goede komt. Ik kan ‘mijn’ medium vergeten omdat ik het beheers, omdat ik het beheers is het ondergeschikt. In het boek zal u aantreffen waar ik op doel. Ik ben niet bezig geweest kunst te maken, niet bezig geweest vernieuwend te zijn. Mijn werk is ook geen statement, gericht tegen andere soorten fotografie… Ik was bezig met het onderzoeken van mijn onderwerp: Het Portret. Het portret is al fascinerend sinds Narcissus zijn gezicht weerspiegeld zag in water en blijkt inderdaad nog steeds fascinerend.

Ik ben ervoor dat over fotografie veel gesproken wordt, dat er veel kritisch en recreatief naar gekeken wordt en dat er vooral veel over geschreven wordt. Maar laat vooral dat laatste dan gebeuren door mensen met een objectieve kijk en niet door mensen gemotiveerd door kleine privé irritatietjes. Kunst of geen kunst, wat maakt het uit…

Over Sitters. Zoals fotografie niet één ding blijkt te zijn, zo is het portret dat ook niet. Met moeite heb ik me kunnen beperken tot drie portretvormen en daardoor zijn er drie hoofdstukken. De geportretteerden en ik hebben in de afzonderlijke delen een andere vrijheid om het verhaal te vertellen en mijn invloed verhoudt zich steeds anders tot hen, tot het onderwerp. De portretten zijn een selectie uit foto’s die ik maakte op een reis door Zuid-Amerika en in mijn atelier. Een eventuele conclusie zou kunnen zijn dat een eerlijk portret maken een onmogelijkheid is, juist omdat fotografie zo werkelijk lijkt.